Ik kijk naar de hemel

Ik neem een lepel

Ik wijs naar,

Waar ik daar

Bedoel.

Het puntje wordt als maar groter.

Ik word als maar banger.

Ik maak van mijn eigen ook een puntje.

Een puntje in het gras.

Plotseling voel ik iets op mijn schouder landen.

Ik kijk naar mijn bult net naast mijn hoofd, mijn schouder

Ik zie een vogel, een zwarte vogel.

Heel groot, groter dan mijn lepel,

die ik klaar had om het puntje te vangen.

De hemel is blauw zonder puntje.

Het puntje kraait als een raaf.

Ik schrik.

En weer is het puntje daar.

Waar ik daar

Bedoel.

 ©Chloë Vanden Elsacker, 10 jaar

Là où le ciel est bleu et l’herbe verte,

Je regarde le ciel,

Je prends une cuillère.

Je montre

Là ou je veux

En venir.

Le petit point devient de plus en plus grand.

J’ai de plus en plus peur.

Je fais de moi un petit point aussi.

Un petit point dans l’herbe.

Soudain je sens quelque chose atterrir sur mon épaule.

Je regarde la bosse juste à côté de ma tête, mon épaule.

Je vois un oiseau, un oiseau noir,

Très grand, plus grand que la cuillère,

que j’avais préparée pour attraper le petit point.

Le petit point croasse comme un corbeau.

Je m’effraye.

Et à nouveau le petit point est là

où je veux

en venir.